Αφού συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου και με όσα πολύ όμορφα ανέφερες, θα ήθελα να επισημάνω ένα δυο πράγματα, από καθαρά προσωπικές σκέψεις. Κατ'αρχήν, η Αρχιτεκτονική είναι τέχνη, αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν. Η τέχνη επιβεβαιώνει ό,τι καλό υπάρχει στον άνθρωπο - ελπίδα, πίστη, αγάπη, ομορφιά, ευσέβεια....Ό,τι ονειρεύεται και ό,τι ελπίζει. Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι πράξη ανιδιοτελής και αποτελεί απόδειξη ότι κι εμείς οι ίδιοι δημιουργηθήκαμε κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού. Αντί όμως, να εντρυφύσουμε στην καλλιτεχνική πράξη και να διδαχθούμε από την τέχνη της Αρχιτεκτονικής, και να απολαύσουμε έτσι τα πλεονεκτήματά της, έχουμε γίνει αξιοθρήνητα και απελπιστικά υλιστές, θύματα των ατελειών μας. Η έλλειψη εξειδικευμένης γνώσης, ο αθέμιτος ανταγωνισμός και η αγωνία της επιβίωσης μας έφεραν εδώ σήμερα, να "δημιουργούμε" απαίσια κτίρια, ενίοτε δε εκτρώματα.
Η άποψή μου, είναι καθαρά προσωπική και δεν περιγράφει άλλους συναδέλφους.